Consultation Unified Patent Court/Unitary patent in the Netherlands (consultatie rijksoctrooiwet)

Last month, I have argued why I think the proposed Dutch implementation of Unified Patent Court and unitary patent is not fair for Sint Maarten, Curaçao, Bonaire, Sint Eustatius and Saba. These islands formed the Netherlands Antilles until October 2010 and are now "countries" or "special municipalities" within the Kingdom of the Netherlands. The European Patent Convention applies, in contrast to EU law (as the territories have an OCT status in the EU as "Overseas Countries and Territories"). 

I have given my view at the online consultation regarding the implementation act, and post it here -in Dutch- for clarity. As I have no intention to link my name to my treatynotifier account, I have opted for not having my reaction posted publicly at the consultation website. It seems most have reacted in this way, as only 4 reactions were published on the consultation site. 

For the sake of completeness, my full reaction is shown below (in Dutch).

Mijn commentaar richt zich voornamelijk op de gekozen implementatie voor de Caribische koninkrijksdelen. Het maken van een unitair octrooi met bijbehorende eengemaakte octrooirechtspraak leidt in het voorstel weliswaar tot unificatie op Europees gebied, maar heeft als -naar mijn mening ongewenste- consequentie dat hetzelfde Europese octrooi verschillende rechtsgevolgen heeft binnen het Koninkrijk. De memorie van toelichting gaat niet in op de belangenafweging tussen eenmaking op Europees gebied en eenmaking op Koninkrijksgebied en geeft niet aan hoe de overige landen/bijzondere gemeenten in het koninkrijk hier tegenaan kijken. Bovendien lijken er wetgevingsopties te zijn die het uiteenlopen van Caribische en Europese wetgeving in het Koninkrijk verminderen die niet besproken (laat staan gekozen) worden. 

Implicaties voor de Cariben
De effecten van deze wijziging in de Cariben lijken in de toelichting ook niet aan bod te komen. Indien een unitair octrooi wordt verleend, geldt het Nederlandse Europese Octrooi uitsluitend daar (hierna: Caribisch EP), en is het dus beduidend minder waard dan het reguliere Nederlandse  EP (het europees octrooi met gelding voor het gehele koninkrijk - behalve Aruba). Komt dit in de instandhoudingskosten tot uitdrukking, want dat wordt nu niet genoemd? Ook lijkt het vertaalregime (vertaling geheel in het Engels, en conclusies in het Nederlands) niet in balans voor het Caribisch EP: is er echt behoefte aan vertalingen (ook gezien de kosten) in een gebied waar Engels vaak net zo goed wordt begrepen als Nederlands?

Octrooi Centrum Nederland
Het OctrooiCentrum krijgt voorts volgens de memorie van toelichting nauwelijks te maken met gewijzigde omstandigheden, hoewel het aantal “validaties” zal afnemen. De gevolgen mogen qua technische werkzaamheden beperkt zijn, maar is er geen effect op budget en personeelsbestand indien een groot aantal unitaire octrooihouders afziet van een Caribisch EP of is de verwachting dat een significant aantal validaties nog steeds zal plaatsvinden? Wellicht is het in dit geval geraden om het aantal validaties/instandhoudingen te vergelijken met gebieden van vergelijkbare grootte, zoals Malta. 

Een alternatief met meer uniformiteit in het Koninkrijk
Ik vraag me af of er niet een alternatieve implementatie kan worden gevonden die uitgaat van het koppelen van het Caribische octrooi zoveel mogelijk aan het unitair octrooi en kosten voor overheid en aanvrager laag te houden, door

-geen additionele vertaling meer voor te schrijven
-de houder van een unitair octrooi automatisch het Caribisch EP toe te kennen
-geen jaartaksen te vragen
-geen register bij te houden, maar slechts te verwijzen naar het unitair octrooiregister
-als object of property, in vorm etcetc altijd de status van het unitaire octrooi te volgen (een door het UPC beperkt unitair octrooi, leidt automatisch tot een beperkt Caribisch octrooi; eigendomsoverdracht of in onderpand geven op wat voor grond dan ook van het unitair octrooi, leidt automatisch tot eigendomsoverdracht/verpanding van het corresponderende Caribisch EP. 
-De Nederlandse rechter doet alleen inbreuk-gerelateerde zaken voor het Caribisch octrooi; en houdt beslissingen ook daarover aan, zolang er vergelijkbare inbreukzaken spelen over het corresponderende unitaire octrooi. De Nederlandse rechter is niet bevoegd wat betreft de reikwijdte/niettigverklaring van het octrooi. 

(-op termijn te streven naar een verdrag tussen de EU, Frankrijk, VK en NL wat betreft hun niet-EU gebiedsdelen, waarbij de unitaire octrooiverordeningen werking krijgen ook binnen deze delen; op vergelijkbare wijze als bepaalde EU wetgeving ook op EVA-staten van toepassing is binnen EEA context)

Rechtspraakverdrag
Deze consultatie gaat niet over de goedkeuringswet voor het eengemaakt octrooigerecht, maar deze is wel bijgevoegd (en de onderwerpen zijn te sterk gelinkt om ze hier niet te beantwoorden). Ik vraag me af of er ook hier geen mogelijkheid bestaat voor een andere implementatie. 

Rijkswet of wet?
Ten eerste -zelfs bij deze wijze van implementatie- dient m.i. voor een rijkswet en niet voor een gewone wet gekozen te worden. Artikel 34 bepaalt dat in geval van een niet-unitair octrooi (klassieke EPs) de beslissing geldt voor het hele gebied waar het Europees octrooi effect heeft, dus ook de Caribische Koninkrijksdelen. Aangezien het octrooiverdrag Curacao en Sint Maarten raakt, zou dat alleen al zou goedkeuring bij rijkswet vereisen (desnoods zoals bij de EU verdragen: goedkeuring voor het gehele koninkrijk, maar ratificeren slechts voor het Europees deel)

Ratificatie voor Caribische Koninkrijksdelen
Ten tweede wordt niet aangegeven of er de mogelijkheid bestaat om ook voor de Caribische koninkrijksdelen het rechspraakverdrag te ratificeren. Daarvoor is weliswaar geen aparte provisie in het verdrag, maar aangezien het Koninkrijk der Nederlanden (en niet Europees Nederland) ondertekenaar is, is het wellicht ook mogelijk om voor het gehele (of bijna gehele) koninkrijk te ratificeren. Dat zou een hoop van de bovengenoemde complicaties oplossen, zeker als er in dat geval voor wordt gekozen dat er wat betreft een Caribisch EP geen rechtsgang naar de Nederlandse rechter zou openstaan. 

BREAKING: The Hague court asks questions to CJEU regarding jurisdiction in Benelux trademark disputes

The Benelux is not a Member State of the European Union,
 but it's  fully part of the  territory of the EU, so what courts 
would be designated  if the Brussels I regulation is used?
 [image copied from my update on the issue of January]

Last year I wrote a blogpost on an unintended consequence of the consolidation of two treaties (Benelux Trademark Law and Benelux Industrial Designs Law) into a single treaty: the 2005  Benelux Convention on Intellectual Property. While the jurisdiction provisions in the treaty were copy-pasted from the older treaties, the treaty itself was a new one. In the EU, jurisdiction is governed by the Brussels I regulation (44/2001 until 2015; now a recast is in place), which states that jurisdiction in treaties from before that regulation (here: the 2 old Benelux treaties) would take precedence over the Regulation. This does not hold however for later ("posterior") treaties.

The Benelux judges seem never to have realized this and always based their jurisdiction on Benelux law, until in November 2013 the Court of Appeal of The Hague argued that clearly now Brussels I should take precedence; a choice with unintended consequences as Brussels I has never been written with a "common IP right to several member states" (as is the case with the Benelux trademark and the Benelux design) [note that jurisdiction for the community trademark is excluded from Brussels I; and that for the unitary patent Brussels I was changed to reflect the situation of a court common to several member states; in this case we are talking about several courts in 3 countries that may or may not have jurisdiction]. The The Hague court concluded that the Brussels I regulation prevailed, and was sure enough not to deem questions to the Court of Justice of the European Union necessary.


In October 2014 however, the court of first instance of The Hague was faced with the same question and suggested questions to CJEU and possibly the Benelux Court of Justice. The case concerns Brite Strike, which markets itself [copied from my previous post for convencience] ("Two police officers started Brite-Strike Technologies Inc. because they were simply not satisfied with what the "top makers" of tactical lights offered for the needs of police officers") Technologies Inc (a US company) v Brite Strike Technologies SA (a Luxembourg company) (ECLI:NL:RBDHA:2014:13187). The matter concerns alleged bad faith in the registration of the Benelux trademark Brite Strike by the Luxembourg company, which was a distributor of the US company. Article 4.6(1) BCIP would render the Luxembourg judge exclusively competent, while article 22(4) of the Brussels I regulation points to the judges of the Benelux (at least, that is one interpretation).

We are half a year further, and ie-forum reports the questions have been finalized and sent to CJEU in Luxembourg (Case C-230/15). The Luxembourg defendant meanwhile is without legal representation in the case and has not reacted to any of the proposed questions.

The first three questions are very similar to the questions suggested in October, while the fourth one has been dropped. the questions (now available in their official translation) are below:

1) Must the Benelux Convention on Intellectual Property (Trademarks and Designs) (BCIP) (whether or not on the grounds set out in paragraphs 28 to 34 of the judgment of the Gerechtshof Den Haag (Regional Court of Appeal, The Hague) of 26 November 2013) be considered to be a subsequent convention, with the result that Article 4.6 of the BCIP cannot be considered to be a special rule for the purposes of Article 71 of Regulation No 44/2001 [The Brussels I regulation]? 

If that question is answered in the affirmative: 

2) Does it follow from Article 22(4) of Regulation No 44/2001 that the Belgian, Netherlands and Luxembourg courts all have international jurisdiction to take cognisance of the dispute? 

3) If not, how should it be determined, in a case such as the present, whether the Belgian, Netherlands or Luxembourg courts have international jurisdiction? Can Article 4.6 of the BCIP (nonetheless) be applied with a view to (further) determining international jurisdiction?

[copying in my evaluation of October again] It is hard to evaluate what the answers of ECJ and/or BCJ will be, but indeed, the questions posed seem indeed to be the relevant questions. If I had to give my best guess of the answers I'd say:
I: This is a clash between following the letter of Brussels I (rendering BCIP posterior) or the intent of the EU and Benelux legislator (rendering BCIP anterior and applicable). Most clarity will be given if the answer is in the negative: when Brussels I is to prevail, a regulation should be applied which was never written with the peculiarities of the Benelux territory in mind, which is bound to result in more questions. However, the ECJ is known to favour the literal interpretation of Brussels I for the sake of predictability, so I think the answer will be: YES
II: The second question is regarding Brussels I 22(4) and gives jurisdiction to the courts of the Member State in which the deposit or registration has been applied for (this can be: the Benelux, rendering all courts competent; or where the physical application took place: at the trademark office in The Hague, Netherlands, rendering always NL competent), has taken place (idem) or is under the terms of a Community instrument (not applicable?) or an international convention (BCIP) deemed (the convention explicitly excludes the location of registration as a determinant in jurisdiction, and would point to the Benelux courts in general) to have taken place. I would assume that because of the last part of the sentence, courts from all 3 countries are competent.
III: This may be the trickiest question... IF the Benelux is to be regarded a separate territory for the application of Brussels I, then the internal law of Benelux (BCIP?) should determine jurisdiction. However, if multiple courts have international jurisdiction (in this case NL, BE, LU) under Brussels
I, normally they all have jurisdiction, and the lis pendens doctrine will render the court first seized competent to hear the case. Again, I don't see much reason why ECJ would not take a literal meaning of 22(4), render all courts competent, and the location within Benelux dependent on the court first seized.

More information:
There is not much more available on this case on the web. It was mentioned by the IPKat blog, the Marques blog and IPCuria; and the Dutch government has published some additional information (as they do with all CJEU cases) in Dutch.
----
This post was last updated on 8 September to include the formal translation of the questions and an update of available information on the web.